winteroogst vs zomeroogst

Het moeilijkste en meest uitdagende seizoen is de winter: wat haal je in godsnaam nog uit je moestuin? Dit jaar heb ik voor de eerste keer witloof geprobeerd. Je kan zelf de witloofwortels opkweken of in mijn geval kan je ze ook gewoon kopen: 80 witloofwortels voor 10 EUR. Daar kan je niet voor sukkelen. De wortels gaan diep de grond in zodat de bovenzijde nog ruim 20 cm onder de grond zitten. Om het uitgraven te vergemakkelijken heb ik ze bedekt met een mengeling van potgrond en aarde.

25-12-2014: winteroogst

01-08-2014: zomeroogst

De winter is ook gekend voor de citrusvruchten. Weliswaar moeten ze tijdens de vorst in de serre, maar toch kan je ook hier mooie citroenen, limoenen en limequats in pot kweken. Het kost wel wat meer geduld en toewijding maar op zich is het wel dankbaar. Qua kleur passen ze alvast perfect bij het witloof.

En het moet niet allemaal uit de aarde komen. De kippen behoren ook tot de moestuin en leveren nog enkele eitjes per week per kip op.

Wat een contrast met de zomeroogst!

Advertentie

korte metten

Om te huilen is het. En dan nog beseffen dat het mijn eigen schuld is! Meer dan de helft van mijn druivenoogst verloren. Allemaal de schuld van een schimmel. En neen niet het witte paard, wel de witziekte. In het voorjaar stonden de serres volgepropt met allerlei planten in pot. Het was leuk om bloemkolen en aardappelen in pot te zien opgroeien. Die moesten door het warme voorjaar extra veel water krijgen. En daar ging het mis: het water spatte teveel op de druiventrosjes waardoor ik een eerste uitbraak van witziekte kreeg. Dan maar de spuit bovengehaald. Doch het was al te laat: op de meeste bessen trad er al verkurking op. Bij het zwellen van de bessen barsten ze doordat de beswand niet meer mee kan groeien. Drama, drama. Al die mooie trossen één voor één zien verpieteren. Tegen beter weten de slechte bessen uit de trossen snijden, elke week opnieuw want er barsten steeds nieuwe bessen. Om depressief van te worden. Hippocrates wist het lang geleden al: “Wanhopige tijden, vragen wanhopige maatregelen”. In een zotte bui heb ik dan maar gans de serre leeg gehaald. Enkel 4 druivelaars zijn blijven staan, de citroenboom, de boomtomaat en agapanthussen vlogen er onverbiddelijk uit. Verder enkele nieuwe druivelaars gezet om de gaten op te vullen.  En eigenlijk moet ik wel zeggen dat ik er zelf ook deugd van had: al het overtollige eruit en starten met een nieuwe lei. Ondertussen heb ik al veel opgezocht hoe dit drama kan vermeden worden. De belangrijkste 2 zaken die ik volgend jaar stipt zal opvolgen: – zwavelen vooraleer de druivelaar in bloei staat – verluchting in de serre zodat eventueel natte bladeren binnen de 5 uur opdrogen

blozende perziken

Perziken zijn naast druiven mijn lievelingsfruit. En gezien het exotisch tintje vind ik het ook een uitdaging om ze zelf te kweken.

Nochtans is het eigenlijk niet moeilijk als je een serre hebt. Ze groeien dan zeer krachtig en hebben geen last van de beruchte krulziekte. Ondertussen heb ik al 7 perzikboompjes. De Röte Ingelheimer, de vroegste soort, levert al enkele dagen mooie blozende vruchten op. Het boompje is nu 5 jaar oud en torst ruim 100 perziken!

Door de keuze van de rassen probeer ik het perzikseizoen anderhalve maand te rekken. Ben alvast benieuwd naar mijn eerste platte nectarinen die ik vorig jaar kocht…

15-06-2014 : wanneer de vruchten een noot groot zijn, worden ze drastisch gedund tot ongeveer 1/3

15-06-2014 : benieuwd wat de platte nectarines zullen brengen, mooi zijn ze alvast wel

15-06-2014 : het perzikboompje afgeladen vol (hier al een 50tal stuks geplukt)

15-06-2014 : perziken zijn voor mij misschien wel het mooiste fruit!

blozende perziken

De perzikoogst is de belangrijkste reden waarom ik mijn grote koepelserre wou. Ook dit jaar hebben ze me niet ontgoocheld: aan de twee vroegste bomen (Rote Ingelheimer) heb ik een 100-tal sappige blozende perziken kunnen plukken! Nog een goede week en ik kan al aan de volgende variëteiten beginnen plukken.

Rijpe perziken plukken heel makkelijk door ze een klein draaitje te geven. Ze lossen meteen. Je voelt trouwens ook dat perzik zachtjes kan ingedrukt worden. Ook aan de vruchtkleur kan je zien dat ze rijp zijn. Onrijpe exemplaren kunnen een mooie blos hebben maar toch nog groen zijn aan het steeltje. pas als dit geel gekleurd is, zijn ze etensklaar.

Alleen al voor de kleur zou je ze opeten!

Rijkelijk gevulde bomen die absoluut moeten uitgedund worden.

Klaar om te plukken.

op het eerst gezicht – juli 2013

Gisteren pikte ik een ideetje op bij de Fruitberg, die het op zijn beurt overnam van Annetanne. Iedere eerste dag van de maand tonen meerdere bloggers een overzichtsfoto van hun tuin, om de evolutie van die tuin te laten zien. Een leuk idee dat ik ook probeer vol te houden. De eerste beeldenrij:

Deze slideshow vereist JavaScript.