Deze winter heb ik stekken genomen van de Leopold 3. Ondertussen zijn deze mooi geworteld en verpot. Er zijn een 10tal exemplaren ter beschikking. 10 EUR per stuk. Enkel afhaling te Drongen.
Vorige zomer hield ik grote kuis in de serre: alles moest eruit, alleen enkele trouwe druivelaars mochten blijven, aangevuld met nieuwe druivelaars. In de winter ben ik elk jaar genoodzaakt om vorstgevoelige planten binnen te zetten en met een elektrische luchtverwarmer vriestemperaturen te verjagen. Ondanks een opkuis van overtallige planten, barst de serre terug uit zijn voegen, zelfs op het looppad staan bakjes met zaailingen.
Dit jaar wordt de serre gedomineerd door agapanthussen van allerlei slag: grote planten op leeftijd tot zaailingen uit 2012. Aangevuld met een sterk uitgedunde collectie citrusplanten. Met de zomertemperaturen in de paasvakantie in aantocht, kriebelt het alvast om alles buiten te zetten.
Terwijl het buiten nog berekoud is, biedt de serre voldoende bescherming om de Strelitza Regina te laten bloeien en de druivelaars te laten uitlopen. De zomer is nu echt in aantocht!
Het moeilijkste en meest uitdagende seizoen is de winter: wat haal je in godsnaam nog uit je moestuin? Dit jaar heb ik voor de eerste keer witloof geprobeerd. Je kan zelf de witloofwortels opkweken of in mijn geval kan je ze ook gewoon kopen: 80 witloofwortels voor 10 EUR. Daar kan je niet voor sukkelen. De wortels gaan diep de grond in zodat de bovenzijde nog ruim 20 cm onder de grond zitten. Om het uitgraven te vergemakkelijken heb ik ze bedekt met een mengeling van potgrond en aarde.
De winter is ook gekend voor de citrusvruchten. Weliswaar moeten ze tijdens de vorst in de serre, maar toch kan je ook hier mooie citroenen, limoenen en limequats in pot kweken. Het kost wel wat meer geduld en toewijding maar op zich is het wel dankbaar. Qua kleur passen ze alvast perfect bij het witloof.
En het moet niet allemaal uit de aarde komen. De kippen behoren ook tot de moestuin en leveren nog enkele eitjes per week per kip op.
Wat een contrast met de zomeroogst!
Om te huilen is het. En dan nog beseffen dat het mijn eigen schuld is! Meer dan de helft van mijn druivenoogst verloren. Allemaal de schuld van een schimmel. En neen niet het witte paard, wel de witziekte. 
In het voorjaar stonden de serres volgepropt met allerlei planten in pot. Het was leuk om bloemkolen en aardappelen in pot te zien opgroeien. Die moesten door het warme voorjaar extra veel water krijgen. En daar ging het mis: het water spatte teveel op de druiventrosjes waardoor ik een eerste uitbraak van witziekte kreeg. Dan maar de spuit bovengehaald. Doch het was al te laat: op de meeste bessen trad er al verkurking op. Bij het zwellen van de bessen barsten ze doordat de beswand niet meer mee kan groeien. Drama, drama. Al die mooie trossen één voor één zien verpieteren. Tegen beter weten de slechte bessen uit de trossen snijden, elke week opnieuw want er barsten steeds nieuwe bessen. Om depressief van te worden. Hippocrates wist het lang geleden al: “Wanhopige tijden, vragen wanhopige maatregelen”. In een zotte bui heb ik dan maar gans de serre leeg gehaald. Enkel 4 druivelaars zijn blijven staan, de citroenboom, de boomtomaat en agapanthussen vlogen er onverbiddelijk uit. Verder enkele nieuwe druivelaars gezet om de gaten op te vullen. 
En eigenlijk moet ik wel zeggen dat ik er zelf ook deugd van had: al het overtollige eruit en starten met een nieuwe lei. Ondertussen heb ik al veel opgezocht hoe dit drama kan vermeden worden. De belangrijkste 2 zaken die ik volgend jaar stipt zal opvolgen: – zwavelen vooraleer de druivelaar in bloei staat – verluchting in de serre zodat eventueel natte bladeren binnen de 5 uur opdrogen
Perziken zijn naast druiven mijn lievelingsfruit. En gezien het exotisch tintje vind ik het ook een uitdaging om ze zelf te kweken.
Nochtans is het eigenlijk niet moeilijk als je een serre hebt. Ze groeien dan zeer krachtig en hebben geen last van de beruchte krulziekte. Ondertussen heb ik al 7 perzikboompjes. De Röte Ingelheimer, de vroegste soort, levert al enkele dagen mooie blozende vruchten op. Het boompje is nu 5 jaar oud en torst ruim 100 perziken!
Door de keuze van de rassen probeer ik het perzikseizoen anderhalve maand te rekken. Ben alvast benieuwd naar mijn eerste platte nectarinen die ik vorig jaar kocht…
Kristof tuiniert 